Wanneer ouders beseffen dat hun kind hoogbegaafd is, komt vaak de twijfel of ze dat aan hun kind moeten vertellen. Vooral als het onverwacht kwam: als je er zelf nauwelijks mee bezig bent geweest, hoe ga je er dan mee om tegenover je kind? Veel ouders moeten eerst zelf over hun ongeloof heen. Het kan ook wel heel bizar zijn om van een deskundige te horen dat je kind zo intelligent is, als hij of zij getest werd vanwege problemen op school. Veel kinderen die hoogbegaafd blijken te zijn, werden juist getest vanwege leerproblemen. Er werd gezocht naar een stoornis op begripsniveau, een achterstand of een afkorting waarvoor de school extra geld krijgt: ADD, ADHD, ASS, PDD-NOS, enz. Blijkt daar toch een heel andere uitslag uit te rollen…
Als je als ouder een beetje over de schrik heen bent, kun je je afvragen of het slim is om je kind te vertellen over de geconstateerde hoogbegaafdheid. Ook wil de omgeving die vraag nog wel eens stellen.
Vluchtig
Sinds mijn boek uitkwam met de titel ‘Mijn hoogbegaafde kind en ik’, wordt mijn dochter van 9 soms gevraagd of zij hoogbegaafd is. Artikelen in de krant worden niet helemaal gelezen: ik word door ouders van school herkend op de foto en ze lezen de titel van het boek, voor ze doorgaan met bladeren. Het boek gaat niet over mijn dochter maar over de kinderen van de mensen die ik interviewde – maar ik begrijp de verwarring.
Nu gaat het prima met mijn dochter, vinden de leerkrachten haar grappig en enthousiast, zit ze in de sponsklas en kent ze zeer intelligente kinderen om mee te spelen, dus bij ons is het gelukkig niet zo’n issue. Toch denk ik er wel over na, als mensen vragen of het slim is om een kind te vertellen over zijn of haar hoogbegaafdheid.
Twijfel wegnemen
Ik ben er voorstander van om je kind te laten weten dat het anders denkt dan de meeste mensen.
Een afwijkend IQ en de andere manier van begrijpen en redeneren is soms handig en soms lastig, maar het is nu eenmaal zo. Je kunt er het beste goed mee leren omgaan.
Veel hoogbegaafde kinderen twijfelen aan zichzelf. Als ouder kun je helpen bij het vergroten van zijn zelfvertrouwen door open te zijn over zijn anders werkende brein. Hij is niet dom als hij anderen niet altijd begrijpt. En hij is niet raar als anderen hem niet altijd begrijpen.
Het gaat er niet om dat je een enorme druk op het kind wilt leggen. Het gaat niet om torenhoge verwachtingen bij dat torenhoge IQ. Het gaat er niet om dat je het kind in een uitzonderingspositie wilt manoeuvreren.
Het gaat er om dat het kind recht heeft op erkenning. Wees eerlijk tegen je kind. Ondersteun het in het vinden van een passende weg: leren leren, onderzoeken wat qua leren wel en niet werkt, thuis en op school, kom op voor je kind. Het mag weten dat zijn brein soms blijft hangen op een onderwerp, terwijl de rest van de klas er niet bij stil staat. Of dat het juist zó snel meer vragen heeft, dat het heel ongeduldig kan worden van alle herhaling en het ‘slome’ tempo in de klas.
Allemaal bijwerkingen van een uitzonderlijk hoog IQ. Dat mag je kind weten. Vertel het je kind, juist omdat het mag zijn wie het is. Ook als dat inhoudt dat het hoogbegaafd is.