Ik voel me wanhopig. Drie pagina’s tentamen heb ik al doorgeworsteld, onder het toeziend oog van de vriendelijke maar ook wat merkwaardige geschiedenisdocent Meyer. Het klópt niet. Die vragen slaan nergens op en ik weet de antwoorden ook niet terwijl ik echt heel hard heb geleerd. En er komt ook gewoon geen eind aan. Snikkend lever ik mijn half gemaakte tentamen in en vlucht naar de schooltoiletten, waar ik met mijn hoofd tegen de muur leun en dikke tranen pleng omdat ik nu helemaal mislukt ben en vast ga eindigen in de goot.
Met deze droom word ik wakker op de dag van mijn toets bij Mensa. Ik probeer mezelf te vertellen dat het vast goedkomt: als ik bij dat 98e percentiel hoor waar Mensa naar zoekt, dan komt dat heus wel naar voren. Maar het is gewoon erg lang geleden dat er echt een prestatie van me werd gevraagd (kan ik het nog wel?) en ik zou ontzettend graag slagen. En hoewel het een typisch trekje van hoogbegaafde mensen schijnt te zijn om te onderpresteren, kan ik dat trekje vandaag niet zo goed gebruiken.
Geen gevangenisbewaarder
Ik kom als eerste het dorpshuis binnen en word direct sympathiek onthaald. Een van de testassistenten maakt een praatje met me en ik voel de spanning van me af glijden. Hij lijkt helemaal niet op meneer Meyer, of op een strenge gevangenisbewaarder, of zelfs maar de achterdochtige surveillanten tijdens mijn theorie-examen bij het CBR. Hij is ontzettend vriendelijk en geïnteresseerd en nergens wordt benadrukt dat hij al bij de club zit waar ik zo dadelijk voor ‘solliciteer’, alsof ik een feut ben die pas meetelt als ze haar ontgroening heeft gehaald. De andere deelnemers aan de test druppelen langzaam binnen en allen krijgen zij een kopje koffie of thee en dezelfde vriendelijke ontvangst. Ook als ze niet uit zichzelf tegen Jan en alleman staan te beppen, zoals ik.
In het halfuur voor de test begint vergeet ik bijna waarom ik hier ben. Ik raak met een aantal deelnemers aan de praat en dat worden gesprekken die er in een andere setting, zoals op een feestje of borrel, toe zouden leiden dat je tot diep in de nacht blijft plakken omdat het zo gezellig is, terwijl je normaalgesproken na een uur of anderhalf al vlucht voor de sociale druk van verplicht ouwehoeren. Maar helaas, het is 10:00 ‘s ochtends en geen feestje en na twee kwartier worden we uitgenodigd om plaats te nemen in de zaal. Stipt op tijd, wat wel prettig is, want zeker in zo’n nerveuze toestand is elke vorm van houvast winst.
Verkeerd ingevuld
De testassistenten leggen de procedures en de regels uit en hoewel mijn benen nog steeds van kauwgum zijn, vind ik het hoopgevend dat ze vrij streng zijn (‘je opgavenboekje mag pas open als wij daarvoor het sein geven’), dit voelt veel eerlijker dan op school, waar de voorste rijen altijd in het voordeel waren omdat ze een toets als eerste kregen. En ondanks deze strakke richtlijnen en waarschuwingen om niet te spieken, blijven de assistenten respectvol, alsof ze er eigenlijk sowieso al niet vanuitgaan dat wij voornemens waren dat te gaan doen.
Dat is waar, ik zou wel stom zijn om te spieken. Maar minstens zo stom is het dat ik de antwoorden op de verkeerde rij begin in te vullen en daardoor kostbare tijd verlies bij het corrigeren daarvan, waardoor ik flink wat vragen niet af krijg. Nou, dit heb ik vast niet gehaald. De assistenten nemen ruim de tijd om na te praten en als ik vertel over mijn rijendrama zijn ze erg begripvol én hebben ze een hoopvolle mededeling: ik mag de test na een jaar opnieuw doen en als ik de rijen niet goed heb ingevuld, is er een redelijke kans dat deze test nu geen goed beeld geeft van mijn kunnen. Dat lucht wel op. Want hoewel ik eerst van plan was me bij een eventuele negatieve beoordeling neer te leggen, zou ik het toch wel jammer vinden om niet aan te kunnen haken bij die groep mensen waar ik nu al zo makkelijk mee klik.
Nawoord: inmiddels heb ik de brief van de psycholoog van Mensa op de mat en helaas val ik inderdaad met de gemaakte test nog niet in het 98e percentiel. Waren het de verkeerd ingevulde rijen of zit het er gewoon niet in? Om dat te weten zal ik de test opnieuw moeten maken en dat kan helaas niet direct. Wordt vervolgd, dus.
P.S.: Klik hier voor de zogenaamde ’thuistest’ van Mensa, om eventueel daarna door te gaan naar de Toelatingstest.
P.S.2: Ik zou het wel heel leuk vinden om hieronder jullie reacties te lezen, zodat ik een beeld krijg van hoe mijn blog door jullie wordt ontvangen. Ik wil er immers meer gaan schrijven en sluit graag aan op wat er bij jullie leeft. Schrijf jij ook iets hieronder?