“Goeiedag mevrouw De Nestel, zegt u het maar.”
“Ik wil graag een nieuw hoofd.”
“Een nieuw hoofd? Maar hoezo dan? U heeft met uw hoofd zo te zien geen klagen. Goed, dat velletje is wat rommelig, maar u heeft rechte tanden, geen bril of lenzen, ’t is nog geen dertig jaar oud…”
“Ik heb het niet over de hardware, ik heb het over de software. Ik wil een nieuw brein.”

“Een nieuw brein? Hoe ziet u dat voor zich?”
“Een nieuw besturingssysteem. U weet wel. Mac versus Windows. Of versus Linux. Ik wil wat de rest ook heeft.”
“De rest?”
“Ja, ik wil een brein met een besturingssysteem zoals de rest. Ik wil dezelfde denkstappen maken als de rest.”
“Denkstappen..?”
“Ja, denkstappen. Ik wil dat als ik iets zeg, mensen het niet raar vinden. Dat ze het snappen. En dan graag de versie zonder spellingcontrole.”
“Okee, ik begrijp waar u naartoe wilt, maar spellingcontrole is toch juist heel handig? Wij hebben er veel vraag naar, hoor.”
“Nou dat is mooi, dan mag u de mijne tweedehands verpatsen, maar ik ben ‘m beu.”
“Maar waarom dan, als ik vragen mag?”

“Overal zijn spelfouten. Overal. En je mag er niets van vinden. Dat is Gemeen. Maar dat doe ik dus wél. Ik ontving net weer een mail van een hoogopgeleide vrouw die ik later in dit leven nog serieus moet nemen, en die schreef doodleuk ‘gekruisd’. Met een D, dus.”
“Ja…? Maar – even kijken hoor, da’s altijd moeilijk hè, het Kofschip – is dat zo ontzettend erg dan..?”
“JA! Dat is rampzalig! Die ene foute D staat als een hyperactieve doorgesuikerde kleuter op alle knoppen van mijn walgingscentrum te rammen! Die D doet pijn! En ik mag die mevrouw er niet eens dom door vinden want dat is gemeen!”

“Nou ja mevrouw, u reageert wel een béétje overdreven, het is maar een spelfoutje, zij is vast weer goed in ándere dingen…”
“PRECIES. En dáárom wil ik dus een ander brein. Eentje zoals dat van u, of van die andere 99% van de wereldbevolking. Ik wil een hoofd dat precies zo denkt als u. Een hoofd dat spelfoutjes bijzaak vindt.”

“Okee, nou ik kan even kijken wat we nog op voorraad hebben… heeft u nog andere wensen? Sommige mensen vinden het fijn om zichzelf te trakteren op een mooi talent, zoals pianospelen. Kost wel wat extra, maar doet het altijd leuk op feesten en partijen…”
“Nee, hoeft niet. Mijn nieuwe hoofd hoeft niet slim of getalenteerd te zijn. Stel die parameters maar zo gemiddeld mogelijk af. Stop er iets van een kinderwens in, en liefde voor carnaval, sauna’s, sushi en wintersport. Schrap alle vermogens tot kritisch denken, daar krijg ik telkens alleen maar gezeik mee. En zorg in godsnaam dat ik iedereen lief vind.”
“Ehh okee… *typt verwoed op de computer* ik heb hier nog een exemplaar liggen van Dora Doorsnee, is dat iets? Ze heeft wel een scheve voortand, dus dat wordt opnieuw een beugeltje, maar verder…”
“Dondert niet. Is ze normaal?”
“Ja, Dora is het meest doorsnee hoofd dat we hebben. IQ-tje van precies 100, nooit gepest, wil later 2,2 kind, kan met iedereen wel door één deur…”
“Kan ze spellen?”
“Niet uitzonderlijk goed, ze heeft de basisschool en de middelbare school wel doorlopen, maar toen was ze drukker met andere dingen dan met Nederlands.”
“Heel goed, dat wordt ‘m.”
“We hebben een bedenktijd van zestig dagen…”
“Hoeft niet, schroef er meteen maar op.”

Ziezo.
Dat scheelt een boel verdriet.