(morgen deel 2).
Boven het bureau in onze studeerkamer hangen drie lege planken. Dat was een opdracht. Ik volg namelijk een cursus (voor hoogbegaafden), waarbij ik moet leren om dat wat in me omgaat, naar buiten te brengen. Eerste voorwaarde daarvoor is natuurlijk dat je weet wat er in je omgaat. Het gaat vooral om wat je voelt en om wat je wilt en niet om wat je denkt en wat je kunt.
Dat weet ik wel.
In denken voel ik me wel thuis. Denken doe ik de hele dag door, over alles.
Voorbeeld: aardbeien snijden.
Een paar keer in de week snijd ik voor het ontbijt wat aardbeien voor mijn vrouw en mij. Ik bedenk dan hoe ik het handigst het kroontje kan verwijderen, waar ik de aardbeien kan laten voordat ik ze snijd, hoe ik ze met gebruik van zo weinig mogelijk water kan afspoelen, waar ik de natte aardbeien dan kan laten, hoe ik zo efficiënt mogelijk een aardbei in 6 of 8 gelijke delen kan snijden, hoe ik ervoor zorg dat we allebei een gelijke hoeveelheid gesneden aardbeien in een bakje krijgen, hoe ik mijn handen weer schoon en droog krijg zonder dat de handdoek onder de rode vlekken zit en hoe ik dit alles zo snel mogelijk kan doen want ’s ochtends is de tijd voor vertrek naar het werk kostbaar.
Dat alles heeft geleid tot een vaste volgorde en manier van werken die er aan de buitenkant waarschijnlijk heel natuurlijk uitziet, maar waar dus heel wat denkwerk aan vooraf is gegaan.
Maar daar gaat die cursus dus niet over.
Die cursus gaat meer over de smaak van aardbeien, de geur van de aardbeien en of ik wel aardbeien wil snijden, niet of ik ze kan snijden.
Zoiets.
Het is een moeilijke cursus.
Die lege planken…
Eén van de laatste opdrachten was om in je huis een plek voor jezelf te creëren (bij mij werden dat dus drie lege planken) en daar dingen te verzamelen die je inspireren. Dingen waar je blij van wordt, vrolijk, waar je warm van wordt of juist koud. Kortom dingen die aansluiten bij wat er in je omgaat, zonder dat er oordelen van anderen een rol spelen.
Nu blijven mijn planken leeg. Al een tijdje.
‘Misschien moeten ze wel leeg blijven,’ zei één van de mensen op de cursus.
Tja.
Dat vind ik wel armoedig staan: heb je een plek voor jezelf, mag je er neerzetten wat je maar wilt en dan staat er… niets.
Dat moet wel beter kunnen.
Van een hoogbegaafd iemand mag je toch wel iets meer verwachten.
Nu heb ik het volgende bedacht, geheel in lijn met de cursus. Daarbij gaat het er immers om om dat wat je van binnen voelt, naar buiten te brengen. Laat ik deze blog gebruiken om inspiratie te vinden. Bij de lezers. Bij jou dus.
Als jij een lege plank zou hebben en de opdracht zou krijgen om daar iets op te zetten wat jou inspireert, wat zou je er dan op zetten?
Zet je je idee of verhaal hieronder?
Zo heb ik in ieder geval aangetoond dat ik iets heb geleerd (namelijk niet zelf met een vraag blijven lopen, maar het delen met anderen). Hopelijk leveren jullie reacties me ook nog iets op.
Ik kan in ieder geval deze blog printen en op de plank zetten.
’s Even denken: hoe zet je een blog op een plank…